W chwili obecnej można stwierdzić, iż na rynku telekomunikacyjnym dokonuje się proces migracji sieci operatorów do sieci typu NGN. Oczywiście jest to długotrwały proces, w którym istotne jest zachowanie ciągłości usługowej w ofercie operatora. Oznacza to, iż jeżeli docelową siecią operatora będzie sieć NGN, konieczne jest w pierwszej kolejności zapewnienie w tej sieci wszystkich usług świadczonych do tej pory w tradycyjnych sieciach telefonicznych. Dopiero wówczas można rozważać usługi w pełni wykorzystujące możliwości „nowej” architektury sieciowej.

Etapy migracji usługowej do sieci NGN można zatem ująć w dwóch punktach:

• Emulacja usług klasycznych – „przeniesienie” do sieci NGN wszystkich usług realizowanych w sieciach typu PSTN/ISDN
• Rozwój usług o wartości dodanej

Opisane podejście jest prezentowane przez organizację standaryzacyjną TISPAN , gdzie w specyfikacji NGN Release 1 zdefiniowano system PES – PSTN/ISDN Emulation Subsystem ([51], [52]). Zadaniem systemu PES jest właśnie emulacja klasycznych usług sieci telefonicznej w ramach architektury NGN opisanej przez TISPAN.

W odniesieniu do rozważań związanych z usługami multimedialnymi, należy podkreślić, iż w kontekście migracji usługowej do NGN kluczowe jest zapewnienie niezbędnych funkcjonalności multimedialnych. Na potrzeby emulacji klasycznych usług PSTN/ISDN do grupy tych funkcjonalności zaliczyć można odtwarzanie zapowiedzi oraz interakcję z abonentem czy połączenia konferencyjne. Jak wspomniano, wszystkie takie funkcjonalności są dostarczane przez serwer mediów. Zgodnie z koncepcją wysuniętą przez ciała standaryzacyjne, serwer ten zastępuje w sieci NGN wszystkie tradycyjne systemy, jak IVR, centrale SSP z modułami Intelligent Peripheral, a także mostki audio- / videokonferencyjne.

Ilustruje to poniższy rysunek: ^{[1] [2]}

Rys. 1 Migracja funkcjonalności multimedialnej z sieci PSTN/ISDN do sieci NGN

Oczywiście migracja odnosi się również do sieci komórkowych(2G), gdzie obecnie wykorzystuje się dedykowane systemy zapewniające tylko jedną grupę funkcjonalności multimedialnych na potrzeby konkretnej usługi.

Serwer mediów, jako część architektury NGN opartej na koncepcji IMS^[3], staje się zatem uniwersalnym zasobem sieciowym, który zastępuje dotychczasowe rozwiązania i którego różnorodne funkcjonalności są wykorzystywane do symulacji klasycznych jak i realizacji „nowych” usług multimedialnych.

W tym kontekście kluczowym zagadnieniem jest problem sterowania pracą serwera mediów i jego interakcją z innymi modułami sieci. Przyjęty dla sieci V OIP wzorzec architektoniczny^[4] zakłada, iż sterowanie to odbywa się z poziomu aplikacji usługowej zlokalizowanej w module Application Server (serwer aplikacji). Różna może być relacja, jaką poprzez wymianę sygnalizacji nawiązują moduły AS i MS, co znacząco wpływa na kształt logiki usługowej i nierzadko implikuje zastosowanie dedykowanych mechanizmów. Ponadto, nierozstrzygniętą w standaryzacji kwestię stanowi problem odwzorowania funkcji serwera mediów na wiadomości protokołów sygnalizacyjnych służących do komunikacji z tym modułem.

Okazuje się również, że MS jest niekiedy postrzegany jako moduł pracujący na styku sieci z komutacją kanałów i sieci pakietowej.

Wobec takiego stanu rzeczy istnieje wyraźna konieczność uporządkowania wiedzy w obrębie omawianej tematyki.

—

^[1]  Telecoms & Internet converged Services & Protocols for Advanced Networks – ciało standaryzacyjne w ramach ETSI, które ma na celu opracowanie architektury łączacej sieci stacjonarne z komutacją kanałów z siecią Internet. Pierwsza wersja specyfikacji takiej architektury nosi nazwę TISPAN Release 1 i bazuje na architekturze 3GPP IMS.

^[2] Pierwsza wersja specyfikacji sieci NGN

^[3] Patrz też rozdziały 4.2 oraz 5.3.

^[4]  Sieć NGN jest siecią opartą na technologii V²OIP, patrz też rozdział 4.3.

[51] TISPAN DES/TISPAN-02019-NGN-R1 “PSTN/ISDN Emulation Sub-system (PES); Functional architecture“, Marzec 2006

[52] TISPAN DTS/TISPAN-03044-NGN-R1 „ IMS-based PSTN/ISDN Emulation Stage 3 specification”, Maj 2006